TAMLIK
Genç adam yaşlı adama sordu:
“Nedir nerdeyse ömrünü geride bırakmış olan seni,
Yaşamı önünde uzanan benden ayıran?”
Yanıtladı yaşlı adam:
“Ben daha çoğum.”
“Gerçi, gelen yeni gün, daha fazla görünür geçenden. Olmuş bitmiştir çünkü eskisi.
Ama gelmemiş olsa da yeni gün, eskisinin olduğunu olabilir ancak.
Çünkü o da büyüyecektir solarak.
O da dün gibi tepeye tırmanır öğleye doğru.
En sıcak olmadan sıcak zirveye ulaşır.
Ve bir süre orada kalır. Artan ağırlığıdır onu aşağıya çeken.
Zaman ilerledikçe akşamın derinliklerine doğru çekilir.
Ama hiçbir şey gerçekten kaybolmaz.
Kalır.
Çünkü olmuştur.
Geçmiş olsa da gösterir etkisini ve ardından gelen yeniyle çoğalır.
Gelip geçen bir buluttan düşen damla gibi karışır okyanusa, kalıcı olana…
Ancak…
Olabilecekken oldurmadığımız,
Düşünüp de yapmadığımız,
Düşüncesini bile tamamlamadığımız…
İşte bunlar, deneyimlemeden bilinmeze bıraktıklarımız.
Bunlardır bedelini ödemekten korktuklarımız.
Bunlardır kaybolacak.
Yaşanmamış her şey sonsuza dek kayıptır.”
Sordu genç:
“Ne yapmalıyım senin olduğunu olmak için?”
Yanıtladı yaşlı:
“OL!”
